در اینجا همه چیز در مورد استارتاپ ها را یاد بگیرید.

روش‌های مختلفی برای تامین هزینه‌های مورد نیاز استارتاپ در هر کدام از مراحل ذکر شده وجود دارد و البته در هر مرحله برخی از این روش‌ها مناسب‌تر از بقیه هستند. بعضی از منابع تأمین مالی نیز در مراحل اولیه با شما حاضر به همکاری نیستند. هر چقدر به مراحل جلوتری از کسب و کارتان بروید، ریسک کار شما کمتر ‌و هزینه‌ها و البته ارزش شرکت شما بیشتر می‌شود؛ به همین دلیل در مراحل اولیه، سرمایه‌گذاران پول کمتری در اختیار شما قرار می‌دهند و هرچه جلوتر می‌روید میزان جذب سرمایه‌تان بیشتر می‌شود. در زیر به روش های معمول تأمین مالی استارتاپ اشاره می‌کنیم:

1- Triple F (Family, Friends, Fools):

در مراحل اولیه فعالیت کسب و کار خود به خصوص در مرحله پیش‌بذری و در برخی موارد مرحله بذری، ممکن است مخارج ناچیزی داشته باشید. می‌توانید هزینه‌های خود را از طریق خانواده یا دوستان تأمین کنید. البته افرادی هم وجود دارند که بدون اینکه بدانند با چه فضایی روبرو هستند می‌خواهند روی کسب و کار شما سرمایه‌گذاری کنند؛ اصطلاحاً به این افراد احمق می‌گوییم. دریافت پول از این افراد در عین حال که می‌تواند راحت باشد، ممکن است خطرناک باشد. ممکن است رابطه شما با دوستان و خانواده‌تان خراب شود و همچنین افراد نامطلع ممکن است به واسطه پولی که داده‌اند در کار شما دخالت کنند و یا انتظارات نابجایی از کسب وکار شما داشته باشند. مطمئن شوید قبل از دریافت پول از این افراد بدانید خودتان و آنها می‌دانید با چه فضایی روبرو هستید. این افراد لازم است ریسک‌پذیری بالایی داشته باشند.

2- ورود به شتابدهنده‌ها (Accelerators):

شتابدهنده‌ها معمولا در مرحله پیش‌بذری یا بذری وارد می‌شوند و میزان اندکی پول و برخی از امکانات مورد نیازتان را در اختیارتان قرار می‌دهند. همچنین شتابدهنده‌ ها با انتقال آموزش و تجربه می‌توانند به کاهش سعی و خطای شما و سرعت بخشیدن به کارتان کمک کنند. 

3– دریافت سرمایه از سرمایه‌گذاران خطرپذیر (Venture Capital):

این سرمایه‌گذاران که معمولاً در قالب شرکت‌ یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری فعالیت می‌کنند، بخشی از ریسک کسب و کار شما را در ازای اعطای سرمایه مورد نیازتان (که بر اساس روشهای ارزشگذاری که در ادامه شرح داده خواهد شد به دست می‌آید) خریداری و طی قراردادی در مورد چگونگی پرداخت این سرمایه با شما توافق می‌کنند. معمولاً این صندوق‌ها در مرحله رشد وارد می‌شوند. البته در برخی حالت‌های خاص و در مرحله بذری نیز حاضر به سرمایه‌گذاری هستند. روند جذب سرمایه برای استارتاپ از این صندوق‌ها طولانی و پیچیده است. مراحل متعددی از ارزیابی را خواهید گذراند و چندین ماه طول خواهد کشید و البته قرارداد‌های حقوقی سنگینی را نیز با آنها امضا خواهید کرد. با این حال این صندوق‌ها فواید خود را نیز دارند. اگر سرمایه‌گذار درستی را انتخاب کرده باشید، می‌توانند بسیاری از امکانات مورد نیاز کسب وکار شما مثل مسائل حقوقی، نیروی انسانی، مالی، زیرساخت‌ها و غیره را تأمین یا در بدست آوردنشان به شما کمک کنند. این صندوق‌ها می‌توانند با اتصال شما به دیگر تیم‌های تحت پوششان یا شرکت‌های دیگر، فرآیند‌های شما را راحت‌تر کنند و به واسطه تجربه خودشان به شما راهنمایی‌های ارزشمندی ارائه دهند.

منبع:

https://novin.tech/blog/5137/startup-fundraising/

در دنیای کنونی توسعه و گسترش کسب و کارها، مفاهیم جدیدی از سرمایه گذاری را در پی دارد که مهم ترین آنها مربوط به مدل های جدید و خاص برای سرمایه گذاری در کسب و کارهای نوپا و جدید است.

راه اندازی و استارت هر نوع از کسب و کارها، ایده تا اجرا و توسعه آن همواره با چالش ها و مسائلی رو به رو می باشد که یکی از آنها تامین سرمایه است. در ادامه به فرآیند سرمایه گذاری در کسب و کارها پرداخته شده است.

سرمایه گذاری در کسب و کار های نوپا:

قبل از هر چیزی اشاره مختصری به صنعت سرمایه گذاری در کسب و کارهای تازه تاسیس در آمریکا می شود که دلیل این اشاره این است که آمریکا از یک اکوسیستم قوی برای کارآفرینی و ظهور استارت آپ ها بهره مند می باشد که ویژگی های زیر را در بر دارد:

• قوانین بهتر و راحت تر برای کار آفرینان
• محدودیت کمتر برای ثبت ایده ها
• سرعت بالا در جذب منابع مالی
• متقاعد کردن راحت شرکت های سرمایه گذار در زمینه فناوری های جدید
• حمایت قانونی از کار آفرینی

در این اکوسیستم، شبکه ای پیوسته از سرمایه گذاران و کار آفرینان ایجاد شده است که از قواعد و قوانین مکتوب برای برقراری ارتباط مطمئن و امن سرمایه گذار با کار آفرین استفاده می کنند و دارای مراحل مختلف سرمایه گذاری در کسب و کارهای تازه تاسیس می باشند.

یک کسب و کار نوپا (استارتاپ) می تواند در روز های آغازین خود، مسیر مشخصی را برای جذب سرمایه تعریف نماید و کاملا بدیهی است که یک کسب و کار نوپا در همان آغاز کار به فکر جذب سرمایه گذار می باشد.

انواع مختلف سرمایه گذار از “سرمایه مرحله کشت ایده” تا شرکت های سرمایه گذاری (VC) همواره در کنار کسب و کار نوپا قرار دارند و در این مسیر، آن را با پشتیبانی های مالی و مدیریتی خود حمایت می نمایند.

سرمایه گذار فرشته

مراحل سرمایه گذاری در شرکت های نوپا:

در ادامه مطلب مراحل مختلف سرمایه گذاری در کسب و کارهای نوپا ذکر شده است که به شرح زیر می باشد:

پشتیبان اول، سرمایه گذار مرحله کشت ایده:

در مرحله اول، کسب و کار به خود گردانی متکی می باشد که در این فاز، اعضا با استفاده از اندوخته های خود، خانواده، استقراض و خرده درآمد های خود، ایده مربوطه را جلو می برند.

در این مرحله از سرمایه گذاران مرحله کشت استفاده می شود که دسترسی به آنها سریع و راحت است که می توان آنها را از طریق جستجوی محلی یا اینترنتی، پیدا نمود. نحوه انجام این کار به گونه ای می باشد که سرمایه گذار بر اساس قوانین و مقررات موجود در بازار، بخشی از سهام شرکت را خریداری می کند که برای موارد زیر هزینه می گردد:

• تحقیقات بازار
• توسعه محصول
• جست و جوی مشتریان
• کشف بازار
• استخراج مدل نهایی کسب و کار
• پوشش هزینه ها
• پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان

نکته: در این نوع از سرمایه گذاری، بار و میزان ریسک برای سرمایه گذار زیاد است زیرا هنوز نمی توان کسب و کار را به صورت درست و دقیق ارزش گذاری نمود.

پشتیبان دوم، سرمایه گذار فرشته:

پس از این که سرمایه گذاری مرحله قبل، مرحله کشت ایده (Seed Funding) به نتیجه رسید و کسب و کار آغاز به فعالیت نمود، حال نوبت مرحله دوم سرمایه گذاری می رسد.

در این مرحله فرشتگان سرمایه گذار (Angeles) وارد عرصه کسب و کار مورد نظر می شوند که عموما از کار آفرینان یا مدیران بازنشسته تشکیل می شوند.

این فرشته ها در قالب انجمن ها، اتحادیه ها، دفاتر کار به صورت گروهی یا انفرادی اقدام به فعالیت می نمایند که ممکن است افرادی شناخته شده و صاحب نظر در صنعت های مختلف باشند.

سرمایه ای که از این طریق کسب می گردد، معمولا هزینه های کسب و کار مورد نظر را برای 12 تا 18 ماه پوشش می دهد که معمولا برای تکمیل و ارتقای تیم کاری حرفه ای و ساخت محصول نهایی مورد استفاده قرار می گیرد.

این مرحله در واقع حلقه اتصال سرمایه گذاری در مرحله کشت ایده و سرمایه گذاری ریسک پذیر می باشد که قبل از آن لازم است ارزش گذاری شرکت به خوبی انجام شود.

پشتیبان سوم، سرمایه گذاران ریسک پذیر یا VC ها:

پس از آن که سرمایه گذاری اشخاص فرشته به بار نشست و نتیجه داد، نوبت به ریسک پذیر ها (ونچر / ماجراجو ها) می رسد. تفاوت این سرمایه گذاران با فرشته ها این است که فرشته ها معمولا دارای شبکه ای غیر رسمی از سهام داران حقیقی هستند که به صورت شخصی، روی استارتاپ ها سرمایه گذاری می کنند، اما ریسک پذیرها مانند فرشته ها، شخص نیستند بلکه شرکت های سرمایه گذاری هستند.

منبع :
https://moshaveranco.com/%D9%81%D8%B1%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF-%D8%B3%D8%B1%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%87-%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%B3%D8%A8-%D9%88-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7/

اگر به دنبال سرمایه گذاری بر روی ایده و یا استارتاپی نو و خلاقانه باشید، احتمالا ساعت‌ها و روزهای زیادی را برای پیدا کردن یک استارتاپ ایده آل سپری کرده‌اید؛ احتمالا اگر برای اولین بار است که دست به چنین کاری می‌زنید و تا به حال حتی یک نمونه قرارداد سرمایه گذاری استارتاپ را نیز از نزدیک ندیده‌اید، انجام این کار کمی برایتان سخت و البته پر استرس خواهد بود.

در واقع یکی از مهم‌ترین قسمت‌های سرمایه گذاری بر روی کسب و کارها و ایده‌های نو آشنا بودن با روال قرارداد سرمایه گذاری در استارت آپ است و اینکه بدانید برای انجام این کار چه قوانین و مقرراتی وجود دارد و شما باید به چه نکاتی توجه کنید، تا یک تجربه خوب و سودآور را به دست آورید. بهتر است در ادامه این مقاله ما را همراهی کنید تا با هرآنچیزی که لازم است درباره قرارداد سرمایه گذاری در استارتاپ بدانید آشنا شوید و با ریسک‌ها و قوانین که در این مسیر احتمالا با آنها مواجه می‌شوید، آشنا شوید.

استارتاپ و سرمایه گذار در مقابل هم!

البته این نکته را باید در نظر بگیرید که هر دو طرف قرارداد استارت آپ، به دنبال این هستند که منافع خود را به طور کامل در قرارداد استارت آپ ثبت کنند. از این رو فرایند ثبت یک قرارداد استارت آپ می‌تواند کمی زمان‌بر و طاقت‌فرسا باشد. پس نباید منتظر یک فرایند کوتاه و آماده باشید. برای ثبت یک قرارداد استارت آپ خوب، باید کمی صبر به خرج بدهید.

گاهی نیز پیش می‌آید که سرمایه گذار دوست ندارد از سوی بنیانگذار مشاوره حقوقی صورت بگیرد زیرا می‌تواند روند قرارداد استارت آپ را طولانی‌تر نیز بکند. اما به هر حال این کاری است که بنیانگذار باید انجام بدهد تا با آگاهی کامل فرایند توافق و ثبت قرارداد استارت آپ را طی کند. در این میان، دیدن و بررسی نمونه قرارداد استارتاپ و نمونه قرارداد مشارکت استارتاپ کمک بزرگی به بنیانگذار خواهد کرد. پس بهتر است که از مشاور حقوقی خود بخواهد چند نمونه قرارداد مشارکت استارتاپ و نمونه قرارداد سرمایه گذاری در استارتاپ را تهیه کرده و آنها را تجزیه و تحلیل کند.

یکی از مهمترین قسمت‌های فرایند ثبت یک قرارداد استارت آپ، تهیه اسناد و مدارک مورد نیاز است. اسنادی که بنیانگذار و سرمایه گذار از یکدیگر می‌خواهند و بسته به نوع قرارداد و جزئیات توافق، تفاوت‌هایی دارد. البته در برخی نمونه قرارداد مشارکت استارتاپ، می‌توان مدارک پایه مورد نیاز را پیدا کرد. 

در واقع یکی از مهم‌ترین قسمت‌های سرمایه گذاری بر روی کسب و کارها و ایده‌های نو، آشنا بودن با روال قرارداد سرمایه گذاری در استارت آپ است و اینکه بدانید برای انجام این کار چه قوانین و مقرراتی وجود دارد و شما باید به چه نکاتی توجه کنید تا یک تجربه خوب و سودآور را به دست بیاورید. بهتر است در ادامه این مقاله ما را همراهی کنید تا با هر آن چیزی که لازم است درباره قرارداد سرمایه گذاری در استارتاپ بدانید آشنا شوید و با ریسک‌ها و قوانینی که در این مسیر احتمالا با آنها مواجه می‌شوید، آشنا شوید.

استارتاپ و سرمایه گذار در کنار هم!

این موضوع بر کسی پوشیده نیست که هر کسب و کار و ایده‌ای برای اینکه به موفقیت دست پیدا کند، به سرمایه نیاز دارد و از طرفی برای اینکه شما به عنوان سرمایه گذار بر روی ایده استارتاپی هزینه کنید و یا به عنوان یک استارتاپ نیاز به یک سرمایه گذار داشته باشید، باید بدانید که ثبت یک قرارداد قانونی و مکتوب به عنوان تعهدی مهم و کلیدی در این کار محسوب می‌شود. در این قرارداد همه مسئولیت‌ها و خدمات و سهم و میزان سرمایه و جزئیات کار نوشته و تعیین می‌شود و اطمینان خاطر و امنیت بیشتری برای سرمایه دار و بینان‌گذار ایجاد می‌کند.

فراموش نکنید که در چنین قراردادهایی هم سرمایه گذار و هم استارتاپ ریسک بالایی را تجربه می‌کنند و هر دو در کنار هم با هدف موفقیت و پیشبرد ایده هم دست می‌شوند و برای همین باید در قراردادی که میان این دو بسته می‌شود، میزان سود، سهم و همه امور مالی به صورت عادلانه و قانونی ثبت و ضبط شود. در پی این قرارداد، سرمایه گذار و استارتاپ به نوعی برای رسیدن به هدف با هم همکاری می‌کنند و در کنار هم قرار می‌گیرند و رو به سوی موفقیت حرکت می‌کنند.

مهم‌ترین نکات برای عقد قرارداد استارت آپ

در هر موقعیتی برای اینکه تجربه بهتری کسب کنید، بهتر است قبل از هر کاری نمونه قرارداد سرمایه گذاری در استارتاپ را برای یک بار هم که شده از نزدیک ببینید و در نظر بگیرید که برای برقراری چنین قراردادی باید چه نکاتی را رعایت کنید. در ادامه می‌توانید با همه نکاتی که در نمونه قرارداد سرمایه گذاری در استارت آپ اهمیت دارد آشنا شوید.

موضوع قرارداد و میزان سرمایه آن

قبل از شروع کار باید بدانید قرارداد سرمایه گذاری در استارت آپ چه عنوان و موضوعی دارد، با چه کسی در حال بستن قرارداد هستید و زمینه کاری که قرار است بر آن سرمایه گذاری کنید، دقیقا چیست.

همه مدارک شناسایی و اطلاعات دقیق شرکت استارتاپی را با دقت بررسی کنید و موضوع قرارداد و حتی میزان سرمایه‌ای که قرار است به این کار اختصاص دهید را به درستی در نظر بگیرید. همه اسناد و مدارک را بازبینی کنید و میزان سرمایه نقدی و غیر نقدی خود را تعیین کنید.

در نمونه قرارداد سرمایه گذاری در استارتاپ همیشه طرفین باید در مورد میزان سرمایه مورد نیاز و شرایط و هزینه‌های پیش رو با هم به توافق برسند. اینکه چه مقدار هزینه‌ای به بخش‌های مختلف اختصاص پیدا می‌کند و مقدار سهامی که به خاطر میزان سرمایه به فرد سرمایه گذار تعلق می‌گیرد، چقدر است. به علاوه ممکن است فرد از سرمایه غیر نقدی خود برای سهیم شدن در شرکت استارتاپی استفاده کرده باشد و تجهیزات و نیروی کار خود را در اختیار فرد قرار داده باشد و این موضوع نیز باید به درستی بررسی شود و میزان سهم افراد در این همکاری مشخص گردد و ضمیمه قرارداد شود.

قبل از شروع بحث اصلی بهتر است کمی به عقب برگردیم و به مراحل جذب سرمایه توسط استارتاپ ها بپردازیم. سرمایه گذاری در یک استارتاپ، مراحل مختلفی دارد که هر یک از مراحل در جای خود باید مورد توجه قرار بگیرند.

مراحل جذب سرمایه:

1- سرمایه بذر اولیه (Seed)

این مرحله نخستین منبع برای ورود سرمایه به استارتاپ به شمار می رود و معمولا از طریق سرمایه شخصی بنیان گذاران، دوستان و آشنایان تامین می شود. اگر به هر دلیلی منابع ذکر شده در دسترس نباشند شتاب دهنده ها وارد عمل می شوند و در ازای دریافت مقدار مشخصی سهام از استارتاپ (معمولا 10 تا 15 درصد)، علاوه بر در اختیار قرار دادن سرمایه، امکانات لازم مانند: فضای کار، منتورها، مشاوره در زمینه کسب و کار و … برنامه شتاب دهی را نیز در اختیار آن استارتاپ قرار می دهند.

2- سرمایه فرشته (Angle round)

استارتاپ ها پس از شکل گیری تیم کاری اولیه، مشخص شدن بوم مدل کسب و کار و تهیه نمونه اولیه قابل قبول (Minimum viable product) از محصول یا خدمت، برای توسعه تجارت، بازاریابی، گسترش تیم کاری و تهیه ی امکانات فیزیکی مورد نیاز برای تجاری سازی محصول خود به منابع مالی بیشتری نیاز دارند. در این مرحله سرمایه گداران فرشته (Angle investors) وارد عمل می شوند و هزینه های یک شرکت نوپا را تامین نموده و به نوعی سرمایه خود را به خطر می اندازند. توجه به این نکته ضروری است که استارتاپ برای جذب این سرمایه باید چشم انداز مشخص و امیدوار کننده ای داشته باشد تا بتواند سرمایه گذاران فرشته را برای جذب سرمایه متقاعد کند.

3- سرمایه گذاری خطر پذیر (Venture Capital)

پس از پشت سر گذاشتن مراحل اولیه، استارتاپ ها برای توسعه کسب و کار خود به منابع مالی بیشتری احتیاج دارند که معمولا در این مرحله VC ها سرمایه مورد نیاز را به استارتاپ تزریق می کنند تا به رشد و توسعه ی خود ادامه دهد. غالبا شرکت های سرمایه گذاری خطر پذیر، به صورت تخصصی در زمینه تامین منابع مالی فعالیت می کنند و به همین دلیل کسب و کارهایی را مورد حمایت قرار می دهند که بتواند بازگشت سرمایه آن ها را تضمین نماید. تامین سرمایه توسط VC ها با توجه به پارامتر های مختلف ارزیابی در چندین مراحل a,b,c,….. انجام می پذیرد.غالبا VC ها استارتاپ ها را به استفاده از منابع مالی در جهت پیشبرد اهدافشان تشویق می کنند تا محصول و خدمتشان را عرضه کنند و در بازار جایگاه خود را بیابند.

4- تامین مالی میانه و وام های کوتاه مدت

در این مرحله استارت آپ در حال رشد بوده، به طور قابل توجهی پیشرفت کرده و محصولی تجاری دارد. ممکن است شرکت هنوز به سود دهی نرسیده باشد، اما قطعا استارتاپ دارای درآمد و ارزش افزوده است. سرمایه های جذب شده در این مرحله معمولا استارتاپ ها را به سمت گسترش بازار هدف و حتی آماده شدن برای عرضه اولیه سهام هدایت می کنند. سرمایه گذارانی که در این مرحله ورود پیدا می کنند، به دنبال چشم اندازی روشن و سودآور در کوتاه مدت هستند. از تامین مالی میانه می توان برای کارهایی مانند پشت سر گذاشتن رقبا بهره گرفت.

5- عرضه اولیه سهام (IPO)

نخستین باری که سهام یک شرکت خصوصی به عموم عرضه می شود اصطلاحا “IPO” نامیده می شود. توجه به این نکته ضروری است که یک استارت آپ لزوما نباید این مرحله را انجام دهد. عرضه سهام به صورت عمومی کسب و کار شما را بیشتر گسترش خواهد داد. استارتاپ هایی که حالا رشد کرده اند و تبدیل به شرکت های پایدارتر و در حال رشد و گسترش سریغ شده اند یا عرضه سهام در بورس می توانند به ارزش اسمی و عملی بیشتری از سهام خود دست یابند و از آن برای توسعه بیشتر و جذب نیرو های با استعداد بیشتری استفاده کنند. همچنین از این درآمد ناشی از افزایش ارزش سهام برای پرداخت بدهی ها و اختصاص بودجه بیش تر به بخش تحقیق و توسعه استارتاپ (R&D) استفاده خواهد شد.

استارتاپ ها لطفا درویش مسلک نباشید!

اغلب استارتاپ ها وقتی به دوره رشد می رسند و هزینه های ثابت و متغییر شرکت را تامین می نمایند به فکر رشد مقیاس پذیر (scale up) نیستند و فقط به رشد ارگانیک خطی با شیب کم بسنده می کنند.

یکی از تهدید های جدی این مرحله حضور رقبای دیگر با استراتژی توسعه می باشد که ممکن است سهم اصلی از بازار هدف را از آن خود کنند و استارتاپ را از دور خارج کنند. استارتاپ را کودکی در حال برف بازی در نظر بگیرید که می خواهد یک گلوله ی برف را از دامنه کوه به سمت قله هل دهد هرچه بالاتر می رود گلوله ی برف بزرگتر می شود و کودک خود به تنهایی توان حمل آن را ندارد و به کمک احتیاج دارد. در مسیر پیشرفت استارتاپ بازار وسیع تر می شود، رقبا وارد عرصه می شوند و نیاز های بازار به صورت مداوم در حال تغییر است بنابرین استارتاپ ها برای پیشرفت همواره به جذب سرمایه نیاز دارند. حال در میان هزینه های مختلف یک استارتاپ در طول مسیر چند مورد مهم را بررسی کنیم:

1- منابع انسانی:

برای پیشبرد اهداف استارتاپ، منابع انسانی جزء اصلی ترین منابع هستند آنها افرادی متخصص، سخت کوش، دارای مهارت بالا و اصطلاحا (Talent) هستند به همین دلیل عمدتا دستمزد بالاتری نسبت به سایرین دارند.

2- توسعه ی محصول

توسعه ی محصول در استارتاپ ها جزء فرایند های فناورانه می باشد و اغلب به دلیل اینکه نتیجه ی کار از قبل مشخص نیست، با آزمایش و خطا صورت می گیرد در نتیجه نسبت به توسعه محصول در کسب و کار های سنتی هزینه ی بالاتری دارد. به عنوان مثال استارتاپ های فعال در حوزه نانو تکنولوژی برای توسعه ی محصول به تجهیزات خاص، افراد متخصص و فضای کاری ویژه (مثل اتاق تمیز) نیاز دارند و ممکن است این هزینه به تولید محصول ختم نشود.

3- تغییر در مدل کسب و کار (Pivot)

ممکن است استارتاپ ها در میانه ی مسیر تغییراتی بنیادین در مدل کسب و کار خود ایجاد کنند مثلا تغییر در بازار هدف، تغییر در جریان درآمد و تغییر در ویژگی های محصول عرضه شده (Feature) که غالبا باعث می شود که بسیاری از کارهایی را که انجام داده اند کنار گذاشته و از نو شروع کنند که این کار بسیار هزینه بر است.

منبع:

https://www.khoshfekri.com/all/why-startups-need-funding/

از گذشته‌های بسیار دور، راه‌اندازی یک کسب‌وکار جدید مستلزم طی مراحل مشخص و به هم پیوسته‌ای، شامل پروراندن ایده اولیه، ارزیابی و اصلاح ایده، مطالعات بازار، عرضه محصول اولیه و در نهایت ورود همه‌جانبه به بازار بوده است که البته بسیاری فرآیندهای جانبی، از استخدام کارکنان مناسب و تیم‌سازی گرفته، تا جذب سرمایه نیز در این مسیر لازم‌الاجرا است. یکی از فاکتورهای کلیدی در موفقیت هر کسب‌وکار، دسترسی به سرمایه کافی جهت هزینه‌های اولیه راه‌اندازی کسب‌وکار و اداره امور پیش از عرضه نهایی محصول و رسیدن به سودآوری است. تأمین سرمایه برای تمامی کسب‌وکارهای خرد و کلان، اعم از یک مغازه خواروبار فروشی کوچک در یک منطقه حاشیه‌ای شهر گرفته تا یک شرکت بزرگ ساخت تجهیزات پیشرفته با گردش مالی میلیون‌ها دلار، بسیار مهم و کلیدی است و هر گونه غفلت در پیش‌بینی هزینه‌ها و عدم جذب سرمایه متناسب با هزینه‌ها، می‌تواند شکست کسب‌وکار را در پی داشته باشد.

هنگامی که صحبت از تأمین سرمایه برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار می‌شود، اغلب افراد به فکر بانک‌ها و دریافت وام می‌افتند. در کسب‌وکارهای سنتی، معمولاً ریسک و مخاطرات مربوطه متوجه صاحب ایده یا بنیان‌گذار آن است و سرمایه اولیه، از سوی خود وی و در صورت عدم وجود منابع مالی شخصی کافی، از طریق دریافت وام تأمین می‌شود. بانک‌ها صرفاً یک ارزیابی اولیه و فرمالیته از امکان‌پذیری و سودآوری ایده کسب‌وکار داشته و با اخذ وثایق و ضمانت‌های کافی، عملاً کاری با سرنوشت نهایی آن نخواهند داشت. همین عامل، موجب شده است تا بسیاری از کارآفرینان و فعالان اقتصادی، به دلایل مختلف، نظیر ناتوانی در ارائه ضمانت‌های درخواستی و نیز بروکراسی اداری حاکم بر فرآیند دریافت وام، نتوانند از این روش برای تأمین سرمایه خود استفاده نمایند.

بسیاری از دولت‌ها، با هدف هدایت سرمایه‌های کشور در تولید و اشتغال‌زایی، اقدام به تعریف پروژه‌های حمایتی از صاحبان ایده می‌نمایند؛ برای مثال، ایده طرح‌های زودبازده که چند سال پیش در ایران و با حمایت دولت جهت راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک و طرح‌های زودبازده اقتصادی انجام گرفت. البته باید توجه داشت که امروزه، فضای کسب‌وکار تحت تأثیر روند افزایشی نفوذ فناوری و تغییر ماهیت رقابت، کاملاً متحول شده است و ظهور مفاهیم جدیدی، همچون نوآوری، کارآفرینی و استارت‌آپ‌ها، ما را نیازمند راهکارهای نوین در تأمین سرمایه نموده است.

با توجه به نقش کلیدی استارت‌آپ‌های فناورانه در رشد و توسعه اقتصادی و حرکت به سوی اقتصاد دانشی و نیز جایگاه تأمین مالی و جذب سرمایه‌گذار در این کسب‌وکارهای نوپا، در یک مجموعه از مقالات، سعی خواهد شد تا مروری اجمالی بر روش‌های متنوع جذب سرمایه در استارت‌آپ‌ها داشته باشیم. در اولین قسمت از مجموعه مذکور، به تبیین نقش سرمایه‌گذاری و اهمیت آن در موفقیت استارت‌آپ‌ها پرداخته و روش‌های اصلی تأمین مالی را معرفی خواهیم کرد.

اهمیت تأمین مالی برای استارت‌آپ‌ها

استارت‌آپ‌ ها معمولاً فعالیت خود را با یک طرح یا ایده نوآورانه اولیه آغاز می‌نمایند. در مسیر پیاده‌سازی و اجرایی نمودن ایده که در نهایت به تجاری‌سازی و عرضه محصول نهایی به بازار ختم خواهد شد، مجموعه‌ای از اقدامات و فعالیت‌ها انجام می‌گیرد. انگیزه، هیجان ناشی از نوآوری‌های معمولاً رادیکال، فعالیت‌های تحقیق و توسعه‌ای، کارکنان و مدیران خلاق و از همه مهم‌تر، دست و پنجه نرم کردن با محدودیت‌های مالی فراوان، از ویژگی‌های مشترک بسیاری از استارت‌آپ‌های مبتنی بر فناوری‌های پیشرفته به شمار می‌آید.

اگرچه امیدواری به آینده روشن، برنامه‌ریزی، الهام گرفتن از دیگر کارآفرینان موفق و البته صرفه‌جویی در هزینه‌ها، از جمله ملزومات اصلی استارت‌آپ‌ها به‌حساب می‌آیند، با این حال، تأمین منابع مالی مورد نیاز هم از جایگاهی خاص برخوردار است. این امر، به‌ویژه با هزینه‌های قابل توجه فرآیند تحقیق و توسعه و ریسک عدم موفقیت در تجاری‌سازی نوآوری، موجب می‌شود تا بنیان‌گذاران و تیم‌های استارت‌آپی، از همان ابتدای راه‌اندازی شرکت به فکر جذب سرمایه‌های لازم باشند. 

یکی از موانع و چالش‌های پیش روی فناوران و کارآفرینان استارت‌آپی در زمینه جذب سرمایه، افشاء نشدن ایده‌ها و دارایی‌های فکری است که موجب شده است، استقبال از سرمایه‌گذاران تا حدی کمرنگ شود. با این حال، فعالان استارت‌آپی باید به این نکته توجه داشته باشند که اگرچه در گام‌های نخست راه‌اندازی شرکت و توسعه فناوری، برای تأمین نیازهای مالی می‌توان بر سرمایه‌های خانوادگی و شخصی تکیه نمود، اما این رویه تا پایان فرآیند تجاری‌سازی نمی‌تواند ادامه داشته باشد. از سوی دیگر، کسب‌وکارهای نوپا از ریسک زیادی برخوردار بوده و درصد بسیار زیادی از آن‌ها در تجاری‌سازی ایده‌های خود ناموفق هستند که همین عامل، عدم اعتماد سرمایه‌گذاران برای ارائه منابع مالی به استارت‌آپ‌ها را در پی دارد.

تا به اینجا، مشخص شد که موفقیت در اکوسیستم نوآوری و تجاری‌سازی محصول نهایی که همراه با ایجاد ارزش افزوده خواهد بود، برای جذب سرمایه و تأمین مالی نیازمند یک بستر کارآفرینانه و روشمند است. همچنین روش‌های سنتی سرمایه‌گذاری، به دلیل ریسک قابل توجه حوزه‌های فناورانه، پاسخگوی نیازهای مالی استارت‌آپ‌ها نخواهد بود. پرسش این است، که چه باید کرد؟

ریسک، بازده، میزان سرمایه‌گذاری و افق زمانی سرمایه‌گذاری، چهار عامل اصلی و تعیین کننده برای تصمیم‌گیری پیرامون سرمایه‌گذاری است که به دلیل عدم وجود تصویری شفاف در هیچ یک از فاکتورهای یاد شده، استارت‌آپ‌ها کاری دشوار برای اقناع سرمایه‌گذار، در مسیر تأمین مالی خود دارند. برای رفع چالش‌ها و تسهیل فرآیند جذب سرمایه در کسب‌وکارهای نوآورانه، می‌بایست دو جنبه کلیدی را در نظر داشت. اول این‌که روش‌های سنتی، از کارایی چندانی برخوردار نیستند و می‌بایست سازوکار نوینی برای تأمین مالی استارت‌آپ‌ها اندیشید. دوم این‌که نسبت به دوره عمر استارت‌آپ‌ها، دقت وافر صورت گیرد. هر استارت‌آپ، از ابتدای طرح ایده و آغاز به کار، تا زمانی که بتواند محصول یا فناوری خود را به بازار عرضه نموده و خود را به عنوان شرکتی بالغ معرفی نماید، مراحل و دوره‌های مختلفی را طی می‌نماید و بدیهی است که در هر دوره، نیازها و اقتضائات متفاوتی خواهد داشت. از منظر سرمایه‌گذاری نیز دوره عمر استارت‌آپ می‌بایست مدنظر قرار گیرد، چرا که جذب سرمایه بیش از نیاز و بدون توجه به ویژگی‌های چرخه عمر شرکت، به همان میزان به موفقیت آن ضربه می‌زند که عدم وجود منابع مالی ممکن است به شکست ایده بیانجامد.

روش‌های متنوعی برای جذب سرمایه مورد نیاز یک استارت‌آپ وجود دارد که از آن میان، می‌توان به سرمایه شخصی، استفاده از سرمایه‌های دوستان و خانواده، فرشتگان کسب‌وکار، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر و سرمایه‌گذاری جمعی اشاره نمود. با در نظر گرفتن اثر دوره عمر بر روش تأمین سرمایه و تغییر و تحولات اخیر اکوسیستم‌های نوآوری در زمینه تأمین مالی استارت‌آپ‌ها و کسب‌وکارهای نوپا، در ادامه سعی خواهد شد تا مروری اجمالی بر روش‌های تأمین مالی استارت‌آپ‌ها مبتنی بر دوره عمر آن‌ها داشته باشیم.

منبع:

http://nanomatch.ir/article/970414/